Nie ma na świecie osoby, która nie słyszałaby o niej choć raz w życiu, żaden Sycylijczyk nie kojarzy jej z latem, bo spożywają ją zawsze. Mowa o granicie, deserze stworzonym z półmrożonej płynnej mieszanki, do której dodaje się różne ilości cukru i wody.
Pochodzenie
Nazwa pochodzi od włoskiego czasownika “granire”, oznaczającego redukować do ziaren. Przybycie na wyspę jest natomiast związane z arabską tradycją gastronomiczną, ponieważ podczas swojej dominacji na Sycylii sprowadzili mrożony napój o smaku soków owocowych i zwany sorbetem. To jest właśnie granita. Miejscowi lubili to do tego stopnia, że zmuszali wielu szlachciców do zbierania śniegu zimą i przechowywania, aby latem przygotować choć kilka syropów.W XVIII wieku do lodu dodano sól morską i mieszaninę zaczęto przetwarzać w drewnianej kadzi zwanej pozzetto. Tymczasem smak granity poprawiał się coraz bardziej dzięki wprowadzeniu w XX wieku lodziarza. Wreszcie, niespełna pięćdziesiąt lat temu, neapolitański Salvatore Cortese opracował elektromechaniczną pionową maszynę., która zastąpiła ręczną i przyspieszyła rozprzestrzenianie się tego deseru na całym świecie.
Skład sycylijskiej granity
Najpopularniejszymi i najstarszymi smakami są niewątpliwie cytryna, migdały, jaśmin i morwa czarna, tworzone z soków owocowych, choć coraz częściej pojawiają się też kawa, pistacja, truskawka, brzoskwinia, opuncja i orzechy laskowe. Jest wiele odmian tego deseru i nie ma on sobie równych na całym świecie. To dlatego, że jego początki sięgają kilku wieków, a jego receptura była przekazywana wiernie z pokolenia na pokolenie. Prawdziwa granita sycylijska jest w rzeczywistości mieszanką wody, cukru i owoców, które zamraża się powoli, ale nigdy do końca, mieszając ją w sposób ciągły w celu uzyskania kremowego rezultatu, a nie tylko twardych kryształków aromatyzowanego lodu. Szybkie jedzenie nie jest mile widziane, ponieważ Granita jest uważana za rodzaj pożywienia do medytacji, którą można smakować podczas kontemplacji otaczającego nas świata. Taka postawa (i tego rodzaju granita) jest raczej trudna do znalezienia poza Sycylią.
